Voor wie

Onze bewoner Sebastiaan is slechtziend, ernstig meervoudig beperkt en afhankelijk van zijn rolstoel. Gelukkig kan hij in de mo-car veilig worden vervoerd. Nu steeds meer medebewoners van Sebastiaan op leeftijd raken en daardoor óók in een rolstoel komen, is er dringend behoefte aan een extra mo-car.

Mensen met een visuele beperking willen graag sporten, maar vaak is dat lastig. Terwijl het zo goed is om fit te zijn. Onze ambassadeur en paralympisch tandemwielrenner Vincent ter Schure maakt zich sterk voor betere sportmogelijkheden.

Toen Evi's ouders hoorden dat hun dochtertje blind is, was het eerste wat ze dachten: ze heeft misschien voor de rest van haar leven iemand nodig die haar ogen is. Haar moeder Miranda: 'Helaas wordt er weinig rekening gehouden met kinderen zoals Evi. Dat merken we bijvoorbeeld tijdens vakanties of dagjes weg.'

Lola was nog maar een paar weken oud, toen ze door hoge koorts een hersenbeschadiging opliep. Dat veroorzaakte CVI, een stoornis in het zien vanuit de hersenen. Helaas moest Lola vier jaar wachten op de diagnose. Al die tijd wisten haar ouders niet hoe ze haar het beste konden begeleiden.

Laura is slechtziend en wil dolgraag aan de slag als receptioniste, het liefst in een ziekenhuis. Ze heeft al honderden keren gesolliciteerd, maar wordt steeds afgewezen. 'Huilend ben ik naar buiten gelopen.'

Stephanies dochters Daphne (9) en Fabienne (6) zijn slechtziend. In het gezin is sporten belangrijk. Stephanie: ‘Maar helaas is het heel lastig om een sportclub te vinden waar ze mee kunnen doen.’

Hans is slechtziend en werkt al 27 jaar bij Werkplaats Boschwijk: ‘Zonder mijn werk zou ik hele dagen thuiszitten. Dan komen de muren op je af.’

Maja is blind geboren. Daarom ontdekt ze de wereld op een heel andere manier dan ziende kinderen. Ouders Björn en Emily van Loon: ‘Het heeft het een half jaar geduurd voordat ze vrij durfde te spelen in het speeltuintje om de hoek.’

Onbevangen spelen en de wereld ontdekken: voor kinderen met een visuele beperking zoals Djayden is dat niet vanzelfsprekend. Ook vond Djayden de oogonderzoeken zo spannend, dat het pas na vier jaar lukte om een volledige diagnose te stellen. Zijn ouders Rina en Marcel: ‘Dat maakte het nóg moeilijker om hem goed op weg te helpen.’

Leen Harrewijn heeft retinitis pigmentosa, een progressieve oogaandoening die voor kokervisus en nachtblindheid zorgt. Leen heeft hierdoor al veel moeten opgeven. En in de herfst en winter is hij extra aan huis gebonden. 'Die donkere avonden voelen als een gevangenis.'