Als klein meisje tobt Hinke al met haar ogen. Omdat ze met één oog loenst, verwijst de huisarts haar door naar de oogarts. Deze stelt vast dat ze een lui oog heeft. ‘Ik vond het heel beangstigend,’ vertelt Hinke. ‘Helemaal naar de grote stad, waar ik in het ziekenhuis voor het eerst in mijn leven oogdruppels kreeg. De vloeistof prikte in mijn ogen en maakte mijn zicht wazig. Op de terugweg was ik bang en onzeker. Gaat die wazigheid wel weer weg, vroeg ik me af. De oogarts had me niets verteld.’

Verdrietig

Hinke blijft problemen met haar ogen houden. ‘Ik heb veel last van oogontstekingen, en zo’n 20 jaar geleden werd bij mij het syndroom van Sjögren vastgesteld. Deze grillige auto-immuunziekte tast onder andere de traanklieren aan. Mijn ogen zijn hierdoor heel droog en pijnlijk, wat ook het kijken belemmert. Prikkelende geuren, airco, wind en licht irriteren mijn ogen nog meer. Ik kan dan ook steeds minder ondernemen, dat maakt me vaak verdrietig.’

Dichtbundel

Wat het voor Hinke extra moeilijk maakt, is dat zij heel visueel is ingesteld. ‘Ik uit me het best in beelden en metaforen. Daarom hou ik veel van fotograferen, schilderen en schrijven. Maar het vraagt steeds meer van mijn ogen. Toch wil ik niet opgeven. Mijn laatste dichtbundel ‘heit en ik’ verscheen in september vorig jaar. Geschreven in mijn Friese moedertaal en mede opgedragen aan mijn vader.’

Baby- en Peutercentrum

‘Door mijn eigen oogproblemen voel ik me betrokken bij mensen met een visuele beperking. En dan vooral bij kinderen die hun zicht moeten missen. Daarom heb ik van de verkoopopbrengst van ‘heit en ik’ een bedrag gedoneerd voor het Baby- en Peutercentrum van Bartiméus.’

De beste behandeling en begeleiding

‘De oogspecialisten zetten hier alles op alles om voor jonge kindjes het oogonderzoek zo prettig mogelijk te maken. Daar draag ik graag aan bij. Ik gun het de allerkleinsten enorm dat ze zo jong mogelijk de beste behandeling en begeleiding krijgen. Zonder de angst en onzekerheid die ik zelf heb gekend.’