Het verhaal van Chico
Chico (54) is geboren zonder iris in beide ogen. Tot zijn zevende jaar droeg Chico een bril. Toen deze stuk ging, zei de arts dat een nieuwe bril geen zin had, omdat zijn zicht verder achteruit ging. Op zijn elfde verhuisde Chico met zijn familie van Suriname naar Nederland. Chico: ‘Mijn familie hoopte dat er in Nederland een behandeling was die mijn zicht zou kunnen verbeteren. Dat was helaas niet het geval.’
Oogprothese
‘In de eerste periode in Nederland heb ik in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht gelegen voor onderzoek. In de jaren erna zag mijn linker oog er steeds slechter uit en ik kreeg toen een oogprothese. Met mijn rechter oog zie ik nu nog licht en donker en schimmen. Ik was bijna twaalf toen ik op de school van Bartiméus in Zeist begon. Ik moest beginnen in groep 1 want ik kon alleen maar Engels en Surinaams, Nederlands kon ik nauwelijks. Ook leerde ik braille. Later verhuisde ik naar een woonlocatie waar ik samen met leeftijdgenoten leerde koken, schoonmaken en alles wat je moet kunnen om jezelf te redden.’
Klik hier om te lezen waarom jouw gift zo belangrijk is.
Erfelijk
Chico is inmiddels vader van twee jonge dochters. De oogziekte die Chico heeft, bleek erfelijk. Zijn vierjarige dochter heeft dezelfde aandoening. Ook zij wordt nu begeleid door Bartiméus. ‘Wij worden als ouders nauw betrokken bij de begeleiding van onze dochter. Toen ik bij Bartiméus op school zat, was dat nog heel anders. Ik ging in die tijd elk weekend naar huis, maar daar zag ik steeds meer tegenop. Dat kwam doordat ik bij Bartiméus heel veel leerde, maar mijn familie daar niet in meegroeide. Zij bleven mij zien als iemand die weinig kon en die hulp nodig had.’
Rare reacties
‘Ik sta positief in het leven. Ik zorg voor de kinderen en help thuis waar ik kan. Verder ga ik in Zeist naar de kerk. Dat is belangrijk voor me. Wel merk ik regelmatig dat er nog steeds mensen zijn die raar reageren op mensen zoals ik. Ze denken dan dat ik helemaal niks kan omdat ik slechtziend ben. Maar dat is helemaal niet zo. Ik kan mezelf prima redden en heb gewoon een zelfstandig leven. Ik vind het heel vervelend als ik word behandeld als een klein kind, als iemand die zielig is. Het is nodig dat de samenleving de ogen opent voor mensen zoals ik. Zie ons, laat ons in onze waarde en help waar het nodig is.’
Lees ook de verhalen van Maja en Wendela.
Mensen denken dat ik helemaal niks kan omdat ik slechtziend ben.
Chico
