Het verhaal van Wendela

‘Meer m’n best doen’

Wendela is een energieke veertiger die naast haar werk een deeltijdopleiding Communicatie aan de Hogeschool Utrecht volgt. ‘Ik doe deze opleiding met veel plezier. Ik merk dat ik nu eindelijk ook leer dat het prima is als ik niet alles perfect doe. Goed is goed genoeg. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik meer mijn best moest doen dan mensen zonder een visuele beperking. Dat gevoel is ontstaan door adviezen die ik in mijn leven heb gekregen. Bijvoorbeeld van een docent die zelf een visuele beperking had: ‘Mensen zoals wij moeten soms net iets meer hun best doen.’

‘Ik ben belast met dat soort adviezen. Mensen om mij heen gingen uit van wat ik níet kon. Bij het maken van levensbepalende keuzes voor bijvoorbeeld een opleiding of een baan, kreeg ik weinig positieve input en aanmoediging uit mijn omgeving. Veel dingen werden mij ontraden en ik ging daar soms teveel in mee. Achteraf had ik soms best andere keuzes kunnen maken. Dat vind ik eigenlijk best erg.’

Klik hier om te lezen waarom jouw gift zo belangrijk is.

Er achteraan hobbelen

‘Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat mensen zoals ik heel goed zelfstandig kunnen functioneren. Mijn omgeving vergeet zelfs weleens dat ik een visuele beperking heb. Soms baal ik dat ik dingen later meekrijg dan mensen die wel goed kunnen zien. Bijvoorbeeld als ik op mijn werk een presentatie geef en iemand in de zaal per ongeluk een kopje koffie omstoot. Ik hoor dan dat er iets gebeurt, er is gedoe en geroezemoes. Maar ik kan het niet zien. Natuurlijk vertelt iemand op een gegeven moment wel wat er aan de hand is. Maar ik hobbel er achteraan en ik word dan toch even geconfronteerd met mijn beperking.’

Lees ook de verhalen van Maja en Chico.

Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat mensen zoals ik heel goed zelfstandig kunnen functioneren.

Wendela